Ιστολόγιο "Ο Παιδαγωγός": ΒΙΝΤΕΟ με όσα συνέβησαν

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ.Για όσα συνέβησαν χθες, Παρασκευή 24/2/2017, στις 7 το πρωί, έξω και μέσα στον Άγιο Σπυρίδωνα Τριανδρίας

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η απαντητική επιστολή στον Μητροπολ. Θεσσαλονίκης Άνθιμο [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

Ομιλία του π. Θεοδώρου Ζήση που εκφωνήθηκε την Κυριακή 5-02-2017, στο "Αρχονταρίκι" του Ι.Ν. αγ. Αντωνίου Θεσσαλονίκης.Πολὺ πιὸ ἐπικίνδυνος ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀπὸ τούς «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ»

Ἐρχόμαστε ἔτσι συνδεόμενοι μὲ τὰ πρῶτα, νὰ παρατηρήσουμε ὅτι ἀσφαλῶς οἱ ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ εἶναι ἐπικίνδυνη αἵρεση μὲ τὰ ἄφθονα μέσα ποὺ διαθέτουν οἱ ὑπερατλαντικοὶ χρηματοδότες καὶ προστάτες τους, ποὺ δὲν εἶναι θεσμικὰ καὶ ἰδεολογικὰ πολὺ μακρυὰ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ προωθοῦν τὸν Οἰκουμενισμό. Εἶναι ὅμως εὐκολώτερος ἀντίπαλος, ἀκόμη καὶ γιὰ τοὺς ἁπλοῦς πιστούς, καὶ δὲν μποροῦν εὔκολα νὰ περάσουν τὶς πλάνες τους καὶ τὶς διδαχές τους, διότι ἐμφανίζονται ὡς ἐχθροὶ καὶ κατήγοροι τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν δογμάτων της, καὶ ἑπομένως δίνουν ἀμέσως τὸ στίγμα τῶν ἐχθρῶν καὶ πολεμίων τῆς πίστεως, πρᾶγμα ποὺ ἀσυναίσθητα προκαλεῖ ἀμυντικὴ καὶ ἀπορριπτικὴ στάση. Καὶ μόνο τὸ ὅτι δὲν κάνουν τὸν Σταυρό τους, δὲν σέβονται τὸν Τίμιο Σταυρό, καὶ δὲν τιμοῦν τὶς ἅγιες εἰκόνες, μαζὶ μὲ πλῆθος ἄλλων παρεκκλίσεων, τὶς ὁποῖες βέβαια ἀγνοοῦν οἱ ἁπλοὶ πιστοί, καὶ μόνον αὐτὰ ἀρκοῦν γιὰ νὰ πέσει στὸ κενὸ ἡ προσηλυτιστική τους προσπάθεια, ἐκτὸς ἐλαχίστων εἰδικῶν ἐξαιρέσεων.

Ποιός θὰ προφυλάξει ὅμως τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὰς κληρικοὺς καὶ θεολόγους, οἱ ὁποῖοι ἐκ τῶν ἔσω ἀφανῶς καὶ βραδέως διαβρώνουν τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ οὐσιαστικῶς καταλήγουν στὸν ἴδιο σκοπὸ καὶ στόχο, ἀλλὰ μὲ πιὸ ἐπικίνδυνη μέθοδο, ἀφοῦ κρύβονται κάτω ἀπὸ τὸ ἔνδυμα τοῦ ὀρθοδόξου κληρικοῦ καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ ὀρθοδόξου θεολόγου; Σὲ τί διαφέρει ὁ ψευδομάρτυς τοῦ Ἰεχωβᾶ ποὺ ἀρνεῖται τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν Ἰουδαῖο καὶ Μουσουλμᾶνο, ποὺ ἐπίσης ἀρνοῦνται τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, τὶς θρησκεῖες τῶν ὁποίων ὅμως οἱ Οἰκουμενισταὶ θεωροῦν ὡς παράλληλους μὲ τὸν Χριστιανισμὸ δρόμους σωτηρίας, ἀρνούμενοι ἔτσι τὴν μοναδικότητα καὶ ἀποκλειστικότητα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, ὅπως καὶ οἱ Ἰεχωβάδες; Σὲ τί διαφέρει ὁ ψευδομάρτυς τοῦ Ἰεχωβᾶ ἀπὸ τοὺς Προτεστάντες, ποὺ καὶ αὐτοὶ δέχονται μόνον τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἀπορρίπτουν τὴν Παράδοση καὶ τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἀσεβοῦν πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τοὺς Ἁγίους καὶ τὶς εἰκόνες τους, ὅπως καὶ οἱ Ἰεχωβάδες; Καὶ ὅμως μὲ αὐτοὺς συνυπάρχουμε καὶ συμπροσευχόμαστε καὶ τοὺς ἀναγνωρίζουμε ὡς ἐκκλησίες καὶ συμμετέχουμε ὡς ἴσοι πρὸς ἴσους, ὡς πρὸς τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν πίστη, μέσα στό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», ποὺ οὐσιαστικῶς εἶναι Παγκόσμιο Συμβούλιο Πλανῶν καὶ Αἱρέσεων. Γιατί μὲ τοὺς Ἰουδαίους καὶ Μουσουλμάνους ἔχουμε σχέσεις καὶ ὀργανώνουμε διαθρησκειακὲς συναντήσεις, ἐνίοτε καὶ συμπροσευχές, καὶ δὲν τοὺς χαρακτηρίζουμε ὡς ἐπικίνδυνες θρησκεῖες; Γιατί δὲν ὀργανώνουμε συναντήσεις μὲ τοὺς Ἰεχωβάδες; Γιατί δὲν προτείνουμε νὰ συμμετάσχουν καὶ αὐτοὶ στό «Παγκόσμιο Συμβούλιο ᾽Εκκλησιῶν», ἀφοῦ συμφωνοῦν στὰ περισσότερα μὲ τοὺς Προτεστάντες; Ἁπλούστατα, γιὰ νὰ ὑπάρχει φαινομενικὰ ἕνας ἐχθρός, ὄχι πολὺ ἐπικίνδυνος ὅμως, νὰ στρέφουμε ἐναντίον του τὰ βέλη καὶ νὰ ἀναλώνουμε τὴν ποιμαντική μας φροντίδα, καὶ νὰ ἀφήνουμε ἐλεύθερο τὸν Οἰκουμενισμό, ὡς νέα Οὐνία, νὰ διαβρώνει τὸ φρόνημα κληρικῶν, θεολόγων καὶ πιστῶν, καὶ ὡς προβατόσχημος λύκος νὰ κατατρώγει τὸ ποίμνιο.

Θὰ ἐντάξει ἆραγε ποτὲ ἡ ἁρμόδια ἐπὶ τῶν αἱρέσεων Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ τὸν Παπισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό, ποὺ μᾶς ἀπειλοῦν περισσότερο, ἀνάμεσα στὶς αἱρέσεις, ἢ ἔχουμε σχεδὸν κατακτηθῆ καὶ ἀφομοιωθῆ ἀπὸ αὐτές; Ἡ δήλωση τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου, ὅτι δὲν εἶναι οἰκουμενιστής, ἔχει πάντως καὶ θετικὸ περιεχόμενο· ἀναγνωρίζει ὁ πατριάρχης ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ζωῆς καὶ γι᾽ αὐτό, ὡς ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος, δὲν θέλει νὰ χαρακτηρίζεται ὡς οἰκουμενιστής. Δὲν εἶναι δύσκολο νὰ πείσει μὲ ἔργα πλέον καὶ ὄχι μὲ λόγια τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα, ἀναιρώντας ὅσα οἰκουμενιστικὰ μέχρι τώρα ἔχει πεῖ καὶ ἔχει πράξει καὶ συντονίζοντας, κατὰ τὰ κανονικῶς ἰσχύοντα, τὴν ἔξοδο τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὥστε νὰ μποροῦμε ὅλοι ἀπὸ καρδίας νὰ ψάλλουμε: «Βαρθολομαίου τοῦ Παναγιωτάτου καὶ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου πολλὰ τὰ ἔτη». 

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον Ορθόδοξο Τύπο 11-10-2013

Γέρων Άνθιμος Αγιαννανίτης.

ΣΠΑΝΙΟ ΗΧΗΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ.

Γέροντας Ἄνθιμος ὁ Ἁγιαννανίτης

ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Δὲν πατοῦσε στὸ ἔδαφος

Οἱ ἀσώματοι Ἄγγελοι, ἐλεύθεροι ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ χοϊκοῦ σαρκίου, ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ὑπερίπτανται. Οἱ ἄνθρωποι στεροῦνται αὐτῆς τῆς ἱκανότητας. Ὁ Γέρων ὅμως Ἄνθιμος, ὡς ἰσάγγελος φαινόταν σὲ πολλοὺς νὰ μετεωρίζεται καὶ νὰ μὴν πατᾶ στὸ ἔδαφος. Ἔτσι τὸν εἶδε καὶ ὁ κ. Ἐμμανουὴλ Κόκκινος ἰδιοκτήτης ξενοδοχείου καὶ ἑστιατορίου στὴν Οὐρανούπολη, μπροστὰ στὴν πόρτα τῆς καλύβας του. Παρόμοιο θέαμα ἀντίκρισε καὶ ὁ κ. Ἡρακλῆς Γεωργιάδης ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη στὸ Κυριακό της Ἁγίας Ἄννας. Μάλιστα δὲν εἶδε μόνο νὰ μὴν πατᾶ στὸ ἔδαφος, ἀλλὰ νὰ φωτολάμπει καὶ νὰ βγάζει σπίθες. Ὁ Γέροντας θάμπωνε μὲ τὶς ἀκτίνες τοῦ ὅλους ὅσους βρίσκονταν στὴν ἀποστασία ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἁμαρτία προκαλεῖ ψυχολογικὲς διαταραχές.

Ἕνας νεαρὸς κλείστηκε στὸ σπίτι του καὶ τὸν ἐπίασε μελαγχολία. Ἡ μητέρα τοῦ θορυβήθηκε. Ἔτρεξε στὸν πατέρα Ἄνθιμο, στὸ ἡσυχαστήριο τῶν ταξιαρχῶν καὶ τοῦ ἔδωσε ροῦχα τοῦ παιδιοῦ της νὰ τὰ εὐλογήσει. Ὅταν αὐτὴ ἐξήγησε στὸν Γέροντα, αὐτὸς ἤρεμά της εἶπε:-Τὸ παιδὶ ἁμάρτησε καὶ ἡ ἁμαρτία φέρνει μελαγχολία καὶ...

 ψυχολογικὲς διαταραχές. ""Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος" .Νὰ σταματήσει νὰ ἁμαρτάνει καὶ θὰ συνέλθει ἀμέσως.

Πῆρε κουβέρτες γιὰ νὰ σβήσει τὴν φωτιὰ

Ὁ πατὴρ Βαρλαὰμ ἱερομόναχος τῆς Καλύβης τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῆς Νέας Σκήτης, ἔβλεπε θαυμαστὰ σημεῖα . Ὅταν ὁ πατὴρ Ἄνθιμος λειτουργοῦσε. Μία φορὰ τὴν ὥρα τῆς μετουσιώσεως τῶν τιμίων Δώρων εἶδε τὸν Γέροντα τυλιγμένο στὶς φλόγες καὶ ἀσυναίσθητα πῆρε κουβέρτες καὶ πετσέτες νὰ τὸν τυλίξει. Ὅταν κατάλαβε ὅτι δὲν ἦταν ἀληθινὴ φωτιὰ ἔκανε πίσω καὶ σταυροκοπήθηκε.

 Δὲν ἔβρεχε στὸ σημεῖο ποὺ δουλεύανε

Ὁ πατὴρ Κύριλλος ἀπὸ τὴν Συνοδεία τῶν Βολιωτῶν τῆς Ἁγίας Ἄννης διηγεῖται ἕνα θαῦμα, ποὺ ἔγινε, ὅταν διορθώνανε τὴν ὀροφὴ τῆς καλύβας τῶν Εἰσοδίων τοῦ Γέροντος Ἀνθίμου. Εἶχαν ξεσκεπάσει τὴν ὀροφὴ ὅταν ξαφνικὰ ὁ καιρὸς χάλασε καὶ τὰ σύννεφα κάλυψαν τὸν οὐρανὸ τῆς Σκήτης τους. Ἡ μπόρα φαινόταν ὅτι πλησίαζε. Ὁ Πατὴρ Ἄνθιμος ἤρεμος πῆγε στὸ ναὸ τῶν Εἰσοδίων, πῆρε τὴν εἰκόνα τῆς τριετίζουσας Κόρης καὶ σταύρωσε τὸν ὁρίζοντα.  Ἡ βροχὴ τότε ἄρχισε νὰ πέφτει ραγδαία, γύρω γύρω ὅμως ἀπὸ τὴν καλύβα. Στὸ σημεῖο ποὺ δούλευαν, οὔτε σταγόνα δὲν ἔπεσε. Ἡ εὐχὴ τοῦ πατέρα Ἀνθίμου εἶχε εἰσακουσθεῖ καὶ ἡ παρρησία του στὴν Κυρία Θεοτόκο ἦταν ὁρατὴ ἀπὸ ὅλους.

 Λύνει τὸ πρόβλημα τοῦ Συμβολαιογράφου

Ὁ Γέροντας ἤξερε μαθηματικά, ἀστρονομία, φυσική, ἰατρικὴ καὶ ἄλλες ἐπιστῆμες χωρὶς νὰ τὶς ἔχει σπουδάσει. Κάποια φορᾶ μιλοῦσε μὲ ἕνα συμβολαιογράφο γιὰ ἕναν συγκεκριμένο νόμο. Ἐνδιαφερόταν γιὰ τὸ ἡσυχαστήριο τῶν Ταξιαρχῶν στὸ Βύρωνα καὶ εἶχε ἀντίθετη ἄποψη ἀπὸ αὐτὴ ποὺ πρότεινε ὁ συμβολαιογράφος. Σὲ κάποια στιγμὴ ὁ γέροντας σηκώθηκε καὶ τοῦ εἶπε:

-Πήγαινε στὸν τάδε νόμο καὶ στὴν τάδε σελίδα τῆς ποινικῆς δικονομίας καὶ θὰ βρεῖς τὴν λύση ὅσων ἰσχυρίζομαι.

Ὁ Γέροντας οὐδέποτε εἶχε ἀσχοληθεῖ μὲ τέτοιου εἴδους θέματα, ἀλλὰ εἶχε θεία φώτιση καὶ τὰ χείλη τοῦ ἦταν πνευματοκίνητα. τὴν ἄλλη ἡμέρα ὁ Συμβολαιογράφος ἐπιβεβαίωσε τὰ ὅσα ὁ γέροντας ἔλεγε.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Π. ΝΙΚΟΛΑΟ ΜΑΝΩΛΗ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Π. ΝΙΚΟΛΑΟ ΜΑΝΩΛΗ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ 

Π. ΝΙΚΟΛΑΟ ΜΑΝΩΛΗ

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

Αγαπητέ Πατέρα Νικόλαε, τίμιε Πατέρα, ιερέα Ορθόδοξε, άνδρα του Χριστού, χαίρε εν Κυρίω πάντοτε.

Η απόφασή σας να διακόψετε το «μνημόσυνο» του οικείου Μητροπολίτη σας, χαροποίησε τον λαό του Θεού, μιας και το σκάνδαλο της ψευδοσυνόδου της Κρήτης  πίκρανε κάθε ορθόδοξη ψυχή και στάθηκε η κύρια αιτία αρκετοί ιερείς της Εκκλησίας μας αλλά και άγιοι γέροντες του ενδόξου πάντοτε Αγίου Όρους  να πράξουν το αυτονόητο. Σας ευχαριστούμε για αυτήν σας την απόφαση.

Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης χαρακτηρίζει ως «νομολόγους» τους σύγχρονους πατέρες  της «μεταπατερικής» εποχής μας και μας εισάγει στην καρδιά του προβλήματος που ζούμε. Φαίνεται πλέον καθαρά ότι οι άνθρωποι αυτοί γνωρίζουν άριστα τα του «νόμου» αλλά από «Χάρη Θεού» είναι παντελώς ξένοι. Πόσο δίκαιο είχε ο γέροντας Αυγουστίνος, ο Ακρίτας της Φλώρινας, που έλεγε πως «για να γίνεις επίσκοπος πρέπει…»! ο μέντοράς σου να είναι μασόνος ή αλλιώς Οικουμενιστής... Αλλά και πάλι πόσο αληθινή και επίκαιρη είναι η φράση κλειδί του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου: «Οι άγριοι των Εκκλησιών κυβερνήτες», που δηλώνει τους αιρετικούς επισκόπους της ιστορικής Αποστολικής Εκκλησίας μας που καταλαμβάνουν σε όλες τις φάσεις της ιστορίας της με αλλότριο τρόπο τη θέση του «Σκοπού»!

Οι αιρετικοί Οικουμενιστές επίσκοποί μας αντί να κρατούν «Αποτειχισμένους» τους πιστούς μέσα στα Μητροπολιτικά τείχη, που οι τίμιοι «Καντιωτικοί» πατέρες μας ύψωσαν έως ουρανού με επίπονη εργασία των εντολών Του, αυτοί οι «ισχυροί» αντί να μένουν ως «πιστός άντρας» και ως άλλος  «νάρκισσος» σταθεροί στον τίμιο αυτοθαυμασμό του απείρου κάλους της σεμνής «γυναίκας» που τους «δόθηκε», αντί να

αντιστέκονται στην αποδόμηση των τειχών από την ύπουλη δράση των αιρετικών που αφαιρούν ένα - ένα τα «τούβλα»… Αντί να  μερεμετίζουν τις δολιοφθορές αυτών κλείνοντας τις τρύπες, ανοίγουν με δόλιο τρόπο τις πόρτες ή καλύτερα γκρεμίζουν τα ίδια τα τείχη για να υποδεχτούν το άλογο και παράλογο τέρας του «ωραίου οικουμενισμού» που χρόνια τώρα κοιλοπονούσε, και εν έτει 2016, εγέννησε υιόν ή ιόν ή καλύτερα «γυναίκες», δηλαδή μια νέου τύπου «κοπέλα» που στην αγκαλιά της χωρούνε όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως ή διαφορετικά «οπαδοί». Αυτοί οι «άγριοι» επίσκοποι - πλην ενός - μη σεβόμενοι και αυτούς ακόμη τους Ιερούς Κανόνες που θεμελιώνουν τη δική τους «κανονικότητα», γκρέμισαν τόσο εκεί κάτω στην Κρήτη όσο και στην Ι.Σ. μας, κάθε έννοια «τείχους», και το χειρότερο και συγκλονιστικό, με το «προς τον λαό» μήνυμά τους καταπάτησαν και κάθε έννοια «φράκτη» -  περίφραξης που έχει και ο πιο φτωχός «κήπος» (της Εδέμ, ή της «Αμπέλου»)!

Αυτοί και μόνο, τίμιε πάτερ, ευθύνονται  «κατά πάντα και δια πάντα» για όσα μέλλουν να γίνουν εν τη Εκκλησία μας. Ο Κύριος είπε «αλλοίμονο», αλίμονο στους «άλλους», σε όσους φέρουν το σκάνδαλο της αίρεσης μέσα στη Μητρόπολή τους. Και όπως ο Κύριος προειδοποίησε τον λαό του να βγουν έξω από τα «τείχη» της αγίας πόλεως, της Ιερουσαλήμ, πολύ πριν την οργώσουν κυριολεκτικά οι σιδηρόφρακτες ρωμαϊκές λεγεώνες, έτσι και τώρα: Η παραμονή μας μέσα στην «επισκοπική» Εκκλησία  μας, κρύβει θανάσιμους κινδύνους. Ο ισοπεδωτικός και δήθεν εξισωτικός οικουμενικός πολιτισμός μας θα φέρει πάνω στις «κεφαλές» μας αλλά και στα παιδιά «οπαδούς» τους, μεγάλο κακό, σε μας δε, τιμή και δόξα (ενν. «Σταυρός»). Στον νου μας έρχεται ο λόγος της Αποκάλυψης (Αποκ. θ’ 1-2) όπου «ο πέμπτος άγγελος εσάλπισε»… και με το κλειδί  που του δόθηκε (ενν. της «Ακάθαρτης Σύναξης της Κρήτης»), άνοιξε «το φρέαρ της αβύσσου», με αποτέλεσμα  να ξεπεταχτούν  έξω από το «τείχος του πηγαδιού» «αναρίθμητο πλήθος πονηρών πνευμάτων»! Τα πονηρά αυτά πνεύματα  που ήσαν χάρη των αγώνων των Αγίων Πατέρων μας «αποτειχισμένα» και καλά σφραγισμένα μέσα στο «φρέαρ» ή αλλιώς στο «πηγάδι της αβύσσου» δυστυχώς πάτερ φαίνετε πως ήδη κινούνται ανάμεσα στον λαό μας! Ο Θεός βοηθός μας και η παναγιά να μας «σκέπη»!

Οι Οικουμενιστές επίσκοποί μας, οι «Άγγελοι» των Εκκλησιών μας  μπορούν να καυχηθούν για όλα αυτά! Αλλ’ όπως αποδεικνύεται,  τίποτα δεν κατάλαβαν οι «ισχυροί των Εκκλησιών μας κυβερνήτες» από την επιδρομή των πονηρών πνευμάτων, άσχετα αν οι ήρωές μας, μας μίλησαν για τα «τσογλάνια του Πάπα». Αν και πάλι πολλοί άγιοι γεροντάδες μας, μας μίλησαν για την απειλή του Οικουμενισμού, τις ντροπιαστικές προσυνεδριακές φιέστες τους εδώ και έναν αιώνα αλλά και για τα «σχίσματα, σχίσματα, σχίσματα….και τις αιρέσεις» που θα έφερνε η «ετοιμαζομένη» κακοσύνοδος, η νυν και  δήθεν Πανορθόδοξος που έγινε στο Κολυμπάρι της Κρήτης  προφυλαγμένη μέσα από τα γνωστά τείχη της Ανορθόδοξης  Γκουρουιησουίτικης Ακαδημίας! Μάταια λοιπόν αγωνίζονται για να μας πείσουν ότι σφάλλουμε! Ημείς το έργο της «αποτείχισης» αλλά και της απόφραξης των πονηρών  δαιμόνων θα το συνεχίσουμε για να ψηλώσουμε τουλάχιστον τα Αποστολικά τείχη αφού ο λαός μας έχει τόση μεγάλη άγνοια της Εκκλησιαστικής μας Ιστορίας, δηλαδή των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων.

Τίμιε π. Νικόλαε, ακόμη κι αν όλα τα τείχη πέσουν κατά παραχώρηση Θεού, ακόμη κι αν όλα τα βιβλία του κόσμου καούν, ακόμη κι αν δεν υπάρχει ουσιαστική κάλυψη του «σώματός» μας πίσω από κάποια μεγάλη πέτρα, και τότε πάλι κάποιο είδος τείχους και «αποτείχισης» θα πρέπει να εφεύρουμε ή να περιμένουμε προκειμένου να καλυφθούμε για να σκεπάσουμε την πνευματική μας γύμνια είτε «άνδρας» επίσκοπος έπεσε πρώτος εις τα πρωτεία είτε «γυναίκα» εκκλησία.

Στην εποχή μας, εποχή νέου «επισκοπικού» σοδομισμού, είθε ο λαός του Θεού, κληρικοί και  λαϊκοί,  να «αποτειχιστούν» δια της ντροπής και να μη δεχθούν το διάταγμα του Καίσαρα για την υλοποίηση της «αγίας και μεγάλης «εβδομάδας της περί ομοφυλοφιλίας»». Να αρνηθούν την εφαρμογή της δήθεν δημιουργικής «θεματικής εβδομάδας» η οποία όπου γίνει θα αποτελέσει το επιστέγασμα της  Κρητικής θεματικής «εβδομάδας». Η «δήθεν νόμιμη και φυσιολογική ομοφυλοφιλική πρακτική»  είναι κατά τον Ιερό Χρυσόστομο καί «παράνομη καί αντίθετη με τη φύση» και έτσι θα μείνει εις τους αιώνες! Αλλά και όλοι οι κληρικοί της Εκκλησίας της Ελλάδος θα πρέπει να αρνηθούν την υλοποίηση των αποφάσεων της «Κρητικής εβδομάδας» και μάλιστα - το γρηγορότερο  να μιμηθούν εσάς, «αποτειχίζοντας» τους κακούς επισκόπους τους.  Καλύτερα μέσα στην Εκκλησία χωρίς «μάτι», δηλαδή δίχως να μνημονεύεις  «αγρίους» επισκόπους  φιλοοικουμενιστές  που θεωρούν ότι «εκκλησία» μπορεί να είναι όχι μόνο «η γυναίκα» αλλά και «άντρας»! «Να πάμε και στους ‘’άλλους’’», ακούσαμε να λέγει ο «γλυκύς» Αναστάσιος Τυράννων, που τόσο τυραννάει τη συνείδησή μας  η νέου «είδους» εκκλησιαστική συμπεριφορά του.  Ο νοών νοείτω.

Τέλος τίμιε πάτερ Νικόλαε, ας έχουν οι λοιποί Ιερείς μας για φωτεινό παράδειγμα τη δική σας «φιλική» στάση και συμπεριφορά, όσοι είναι από Θεού έτοιμοι. Μια πράξη Πατερική, μία τόσο γνωστή και ιστορικά εφαρμόσιμη από πλήθος αγίων ανδρών (Μεγάλου Βασιλείου, Μεγάλου Φωτίου, Αγίου Μαξίμου, Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, γέροντος Αυγουστίνου Καντιώτη, Ηγουμένου Παϊσίου Παπαδόπουλου…)

ΑΞΙΟΣ!!!

Υ.Γ.

«Πλήρης ζήλου, πλήρης θρησκευτικής εξάρσεως» ήταν και η ζωή του Προφήτη Ηλία! «Ριζοτόμος μεν ώφθης κακίας σαφώς, Προφήτα, αρετής δε φυτοκόμος διό τιμώμεν σε», «Πορεύου… εν Ισραήλ κατέλειπον επτά χιλιάδας άνδρας, οίτινες ουκ έκαμψαν γόνυ τω Βαάλ»

ΜΕ ΤΙΜΗ

ΤΟ Δ.Σ.

Ο Δωσίλογος Αιρετικός Οικουμενιστής και Εχθρός του Χριστού, Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος με αντιπατερική ενέργεια απειλεί τον π. Νικόλαο Μανώλη με βαριές τιμωρίες. Το μητροπολιτικό έγγραφο

Δε χόρτασε ο αδηφάγος και αιμοσταγής δράκος της Βογατσικού. Βάζει τους κατοίκους του μητροπολιτικού μεγάρου, με πρώτο τον γηραιό και υποβασταζόμενο μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο, να αποδείξουν ακόμα μία φορά την ποιότητα του εσωτερικού τους κόσμου! Τι και αν οι ιεροί κανόνες, οι σχετικοί με την διακοπή του μνημοσύνου του επισκόπου (βλέπε ΙΕ΄ ιερός κανών της πρωτοδευτέρας Συνόδου επί Μ.Φωτίου), απαγορεύουν την Εκκλησία να τιμωρεί αυτόν που κόβει το μνημόσυνο του επισκόπου; Τι και αν ο ιερός κανών διατάζει την Εκκλησία να επαινεί αυτόν διότι γλυτώνει αυτήν από το σχίσμα; Ο ανήμπορος πλέον μητροπολίτης κ. Άνθιμος και κυρίως οι μεγαλοϊδεάτες αρχιμανδριτάδες που τον περιστοιχίζουν και τον διατηρούν στο θρόνο του, για τους δικούς του σκοπούς ο καθένας, ως θεομάχοι, αντιστρατεύονται στις εντολές των ιερών κανόνων. Επιχειρούν την τιμωρία του πνευματικού μας πατρός πρωτοπρ. Νικολάου Μανώλη, και τον καλούν σε απολογία για τέσσερα αδικήματα, παρόμοια με εκείνα προ ολίγων ετών που έπεσαν τότε στο κενό.

Καλείται ο π. Νικόλαος να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες του σχίσματος, της απείθειας και καταφρόνησις, του σκανδαλισμού των πιστών και της εξύβρισης και συκοφαντίας.

Πόσο τους πλήγωσε ο π. Νικόλαος, όλους αυτούς τους φαντασμένους υπερανθρώπους, που θαρρούν πως με τις ενέργειές τους μπορούν να φέρουν στην μητρόπολη Θεσσαλονίκης την παναίρεση του Οικουμενισμού, μπορούν να ξεγελάσουν τον άγιο Δημήτριο και άγιο Γρηγόριο Παλαμά!

        Παραθέτουμε την σημερινή (21 Φεβ. 2017) μητροπολιτική κλήση εις απολογία προς τον πατέρα Νικόλαο Μανώλη, κατόπιν της παρακλήσεως του ιδίου για την δημοσίευσή της. Φυσικά τις επόμενες ημέρες θα δημοσιεύσουμε και την απολογία του.Η δημοσίευση του Δωσίλογου Άνθιμου βρίσκεται στο ορθόδοξο ιστολόγιο κατάνυξις.

ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ: Ο π.Νικόλαος Μανώλης ανακοίνωσε τη διακοπή της μνημόνευσης του Επισκόπου του

ΕΚΤΑΚΤΟ: Ο πρωτοπρεσβύτερος π.Νικόλαος Μανώλης, σήμερα το πρωΐ στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνα Τριανδρίας, στο κύρηγμά του, ανακοίνωσε την απόφασή του, να διακόψει τη μνημόνευση του Επισκόπου του, Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθίμου. Σε λίγο θα έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες. Κατάνυξη 

Νέα ενημέρωση!!!:

Τελικά, δόξα Τω Θεώ, επιβεβαιωθήκαμε.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, ''Διακόπτω την μνημόνευση του μητροπολίτου κ.Ανθίμου'' [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

Κήρυγμα 19/2/2017

Κυριακή της Απόκρεω - Κήρυγμα στο οποίο ο π. Νικόλαος ανακοινώνει τη διακοπή του μνημοσύνου του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.Ανθίμου.

    Κήρυγμα του πρωτοπρ. Νικολάου Μανώλη.
Ι.Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης.    Με νέα, πρόσφατη εντολή (20-11-2015), ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, απαγορεύει εκ νέου και στην ενορία του αγίου Σπυρίδωνος να Ομιλεί ο π. Νικόλαος!!! Κρίνεται ως επικίνδυνος!!!

    Ο π. Νικόλαος Μανώλης, εφημέριος του ιερού βυζαντινού ναού Προφήτου Ηλιού Θεσσαλονίκης επί 26 έτη, για λόγους Πίστεως (ως γνωστόν ο π. Νικόλαος δίνει μεγάλες μάχες εναντίον της παναίρεσης του Οικουμενισμού που έχει αλώσει τα υψηλά κλιμάκια της εκκλησιαστικής ηγεσίας), από τις 21 Μαῒου 2015, μετατέθηκε αναγκαστικά, με την σύμφωνη γνώμη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατόπιν αιτήματος του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου, και την απόφαση του τελευταίου, στον ιερό ναό Αγίου Σπυρίδωνος Τριανδρίας. 
    Στη νέα του ενορία ο π. Νικόλαος, παρά τις συνεχιζόμενες απειλές και τους εκφοβισμούς, συνεχίζει ακάθεκτος το αντιοικουμενιστικό και αντιαιρετικό του έργο καθώς και την εν γένει πνευματική του δραστηριότητα. 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ 4/2/2017 ..."ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ"... ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΟΛΟΙ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ...

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 4/2/2017 ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟ . ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ , ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ.

14/2/2017 Οι άνθρωποι που φιλοξενούν τον γέροντα Σωφρόνιο μας παρακάλεσαν να σας μεταφέρουμε το ότι ο γέροντας δεν μπορεί λόγω της επιβαρυμένης κατάστασης της υγείας του και του προχωρημένου της ηλικίας του να απαντάει στο τηλέφωνο και να δέχεται κόσμο στο σπίτι. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση. Σ.Β 

Τί Είναι Ο Οικουμενισμός-Πατήρ Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

Τί είναι ο Οικουμενισμός; Ποιο είναι το «πιστεύω » του οικουμενισμού; Πού στηρίζεται; Ποιοί κρύβονται πίσω του; Τί επιδιώκει και τί μέσα χρησιμοποιεί;
Ο Οικουμενισμός είναι ένα Κίνημα παγκόσμιον του Διεθνούς Σιωνισμού και έχει ως μοναδικόν σκοπόν την πολιτικήν και θρησκευτικήν κατάκτησιν της Οικουμένης!
Στα μάτια όμως του κόσμου φαίνεται, ότι ο Οικουμενισμός ειναι Κίνημα παγκόσμιον, δια την πολιτικήν, οικονομικήν και τη θρησκευτικήν ένωσιν της ανθρωπότητας.
Εκ πρώτης, βεβαίως , όψεως, δια τους αγνοούντας τα πράγματα, ο σκοπός αυτός της ενώσεως της αναθρωπότητας φαίνεται καλός και ωφέλιμος.Κια τούτο, διότι στον Οικουμενισμό επιφανειακά κυριαρχεί το σύνθημα της ειρήνης, που το λαχταρούν όλοι.Κυριαρχεί το σύνθημα της ενότητας , που το θέλουν οι πάντες.
Μιλούν ακόμη κατά κόρον για αγάπη.Και ποιος δεν την θέλει την αγάπη! Αλλά η αγάπη του οικουμενισμού είναι απάτη. Δεν ξεκινά απο τον πόνο για τον συνάνθρωπο, όπως τον εδίδαξε ο Χριστός, αλλά απο το μίσος, την υποκρισία και το ψέμα, δια την υποταγήν των πάντων.
Γι αυτό, ενώ ακούμε να μιλούν για ενότητα, για ειρήνη, για αγάπη, για συνεργασία οικονομική και κοινό νόμισμα, εν τούτοις βλέπουμε απο την άλλη μεριά την ένταση, την όξυνση, την καλλιέργεια διαφορών, διενέξεων και μίσους. Παρτηρούμε διπλωματική δραστηριότητα για την καταβαράθρωση και εξαφάνιση των μικρών και αδυνάτων Κρατών.
Αλλά δεν θα επεκταθούμε εδώ περισσότερο, για την σατανική αλυσίδα των σκοτεινών δυνάμεων, που προπαρασκευάζουν μυστικά την καταστροφή των Εθνών και ιδιαίτερα των Ορθοδόξων Χριστιανικών Κρατών. Αυτό ας το εξετάσουν άλλοι αρμοδιότεροι και ας λάβουν τα μέτρα τους. Ημείς , εδώ, θα σταθούμε μόνον στον θρησκευτικό Οικουμενισμό.

Τί είναι ο σημερινός Θρησκευτικός Οικουμενισμός!

Ο θρησκευτικός Οικουμενισμός της σήμερον είναι Κίνησις, δια την ένωσιν των αιρετικών Ομολογιών της Δύσεως μετά της Ορθοδοξίας κατ’ αρχάς και εις δεύτερον στάδιον δια την ένωσιν όλων των θρησκειών εις ένα τερατώδες κατασκεύασμα, εις μιαν Πανθρησκείαν. Τελικόν όμως σκοπόν έχει να εξαφανίσει, μέσα σ’ αυτό το χωνευτήρι, τον Χριστιανισμόν και ιδίως την Ορθοδοξίαν, που κατέχει την Αλήθειαν. Σκοπεύει δε εις την τελική φάση του σκοτεινού του σχεδίου να ανατικαταστήσει την λατρεία του ενός Θεού, με την λατρεία του Σατανά!
Αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως απίστευτο. Και όμως, αυτό κυρίως επιδιώκει ο πολυδαίδαλος μηχανισμός της Οικουμενικής Κινήσεως, δια την δραστηριότητα της οποίας τόσον συχνά ακούμε στις ημέρες μας να γίνεται λόγος.
Ο Οικουμενισμός όπως αποδεικνύεται από στοιχεία σοβαρά και αδιάσειστα είανι ένα σατανικό κατασκεύασμα των σκοτεινών Δυνάμεων. Είναι μια μεγάλη, φοβερή και τρομερή αίρεσις ή μάλλον παναίρεσις. Είναι μια σύνθεσις θρησκειών, φιλοσοφιών και ποαραδόσεων σε μια τραγελαφική ενότητα.
Είναι μια δολία πλάνη, καταστρωμένη με σατανικό σχέδιο, η οποία υποστηρίζει, ότι πουθενά δεν υπάρχει η μοναδική, η απόλυτος, η ενιαία Αλήθεια. Ούτε και στην Ορθοδοξία!
Έτσι ο Οικουμενισμός καταντά ενα τέρας, που καταβροχθίζει τα πάντα.Καταντά ένα καμίνι, που προσπαθεί να χωνέψει και συγκεράσει όλες τις θρησκείες. Είναι ενας νεότερος αιρετικός Συγκρητισμός, που υπόσχεται να λύσει όλα τα προβλήματα! Ο δε Θεός για τον Οικουμενισμό, είναι ένας αοριστος Θεός, που δέχεται εξ ίσου την λατρείαν όλων των θρησκειών.

Για τον Οικουμενισμό δεν υπάρχει προσωπικός Θεός. Ο Οικουμενισμός δεν πιστεύει τίποτα, αλλά και τίποτα δεν απορρίπτει στο ανακάτεμα και στη νέα σύνθεση της θρησκείας, την οποία επιδιώκει να κατασκευάσει. Δεν υπάρχουν για τον Οικουμενισμό Θρησκείες και Πατρίδες. Με τρόπο επιδέξιο και δήθεν για λόγους ειρηνικής συνεργασίας προβάλλει έμμεσα το σύνθημα: «Κάτω τα σύνορα!»
Όλα λοιπόν συνθίβονται, αφομοιώνονται και εξαφανίζονται στο αβυσσαλέο στόμα του Οικουμενισμού.
Ο Οικουμενισμός είναι μια φοβερή λαίλαψ, που προετοιμάζεται να ξεθεμελιώσει, όπως φαντάζεται, την «Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν» του Χριστού. Είναι άγριος τυφών των δυνάμεων του σκότους, που συγκεντρώνει την καταστροφική του μανία εναντίον κυρίως της Ορθοδοξίας, με τον σκοτεινό του πόθο να την εκμηδενίσει και να την αφανίσει.
Και τούτο, διότι γνωρίζει, ότι μόνη η Ορθοδοξία κρατεί ανόθευτη την Αλήθεια και Μόνη αυτή μπορεί να  σώσει τον άνθρωπο. «Τις πέτρες τις πετούν στις καρυδιές που έχουν καρύδια», έλεγε παραστατικά ο Κολοκοτρώνης.
Έτσι και ο Οικουμενισμός χτυπά την Ορθοδοξία, διότι αυτή έχει αξία, κατέχει τον θησαυρόν της Αληθείας.
Αλλά, ενώ είναι τόσο τρομερά τα σχέδια του Οικουμενισμού,εν τούτοις τα κρύβει επιμελέστατα κάτω απο τον αριστοτεχνικό μανδύα αθωότηατς.Όλα προχωρούν με μελέτη, με σύστημα, με οργάνωση.
Ο Οικουμενισμός, σήμερα, είναι η εξέλιξις του φοβερού σχεδίου των οργάνων του Σατανά στο πιο κρίσιμο σημείο.
Με τον Οικουμενισμό, χτυπούν σήμερα, με όλας των τας δυνάμεις, την Εκκλησία του Χριστού οι άσπονδοι και δόλιοι εχθροί της. Σκοτεινές δυνάμεις και αόρατα επιτελεία έχουν συγκεντρώσει τα πυρά τους στο σκοπό αυτό. Πόλεμος γίνεται. Κια πόλεμος μεγάλος, που δυστυχώς οι πολλοί δεν τον έχουν καν πάρει είδηση.
Όλοι οι εχθροί του Χριστού, ενωμένοι κάτω απο ένα αόρατο επιτελείο, που κρύβεται πίσω απο ωραίες λέξεις, σοβαροφανείς οργανισμούς και ενωτικά συνθήματα απάτης, δουλεύουν ημέρα και νύχτα, για να αφανίσουν την Αγίαν Του Εκκλησίαμ να νοθεύσουν την Αλήθεια, που μας απεκάλυψε ο Θεάνθρωπος και να ματαιώσουν έτσι την σωτηρία του ανθρώπου, να βάλουν δε στη θέση του Χριστού, ως αρχηγό του κόσμου, τον διάβολο, » ώστε αυτόν εις τον Ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι  αποδεικνύντα εαυτόν, ότι εστί Θεός»  ( Β’ Θεσσαλονικείς β’ 4 )
Αι δυνάμεις  του σκότους έθεσαν τελευταίως σε ενέργεια όλα τα μέσα, για να μπορέσουν να ξεθεμελιώσουν την Εκκλησία του Χριστού. Γενική, λοιπόν, επίθεση επιχειρούν εναντίον της Εκκλησίας εφ’ όλων των μετώπων κάτω από την αθώα επωνυμία του Οικουμενισμού.
Ο οικουμενισμός, με λίγα λόγια, είναι ένα καταχθόνιον παγκόσμιον Κίνημα πολιτικόν και θρησκευτικόν, με σκοπόν την υποταγήν της ανθρωπότητας κάτω από μια παγκόσμιον Κυβέρνησιν…. και την ένωσιν όλων των Θρησκειών εις μίαν Πανθρησκείαν, ώστε να εξαφανισθεί η σώζουσα Ορθόδοξος πίστις και να λατρεύεται στο τέλος, αντί του Αληθινού Θεού, ο Σατανάς!.

ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Τα Κοσμοϊστορικά Γεγονότα που Έρχονται Σύμφωνα με τις Προφητείες

ΜΕΓΑ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ Π. ΑΒΡΑΑΜ 14-12-2015

Συνομιλία με τον Γέροντα Αρσένιο Παπατσιώκ.Άλλο πράγμα είναι να πεθάνει κάποιος Ορθόδοξος,και άλλο πράγμα είναι να πεθάνει κάποιος πουλημένος οικουμενιστής.

Σε ένα ολιγόλεπτο βίντεο που ευωδιάζει από την Αγάπη και την Αλήθεια της Ορθοδόξου πνευματικότητος συνομιλούν οι γνωστοί Καθηγητές Πανεπιστημίου π. Γεώργιος Μεταλληνός και κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης με τον Ρουμάνο Γέροντα π. Αρσένιο Παπατσιώκ. Ο Γέροντας Αρσένιος έχει φήμη εναρέτου ανθρώπου και είναι Πνευματικός Πατήρ χιλιάδων Κληρικών και λαϊκών. Υπήρξε συνασκητής του οσίου Γέροντος Κλεόπα και ένας σύγχρονος ομολογητής της Ορθοδοξίας αφού διώχθηκε, φυλακίστηκε και βασανίστηκε από το κομμουνιστικό- αθεϊστικό καθεστώς της χώρας του.                                                                   ΠΑΤΗΡ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΠΑΠΑΤΣΙΩΚ

Εάν ευρίσκεσαι σέ κατάσταση πνευματικής εσωτερικής οπισθοχωρήσεως, σίγουρα η πίστις αδυνατεί. Πώς να μην κλονισθή η πίστις! Ακόμη και στους άγιους διαπιστώνει κανείς περιπτώσεις ταλαντεύσεως στην πίστη, αναβάσεως και καταβάσεως. Γιατί σε εγκαταλείπει η Χάρις; Για να μην υπερηφανεύεσαι, να μη λέγεις: «Να, κοίταξε εγώ που έφτασα»! Οπότε σε εγκαταλείπει η Χάρις για να ταπεινωθείς. Αλλά σ’ αυτές τις περιόδους της ζωής σου, να μή χάσης και την πίστη σου. Συ πρέπει να είσαι πάντοτε εν εγρηγόρσει.

Διότι δεν φέρεις αποτέλεσμα έστω και με πολλή προσευχή, αν κάνης, όση με την Χάρι του Θεού, εφ’ όσον σύ θέλεις με κάθε τρόπο την βοήθεια του Θεού.

Είναι αλήθεια ότι ο σατανάς έρχεται να σου αρπάξει τον νου, αλλά εσύ δεν πρέπει να ξαφνιάζεσαι, ούτε να αδημονείς, διότι αυτός (ο σατανάς) δεν ησυχάζει να σε ενοχλεί. Ο Θεός γνωρίζει τί θέλεις. Μή φοβάσαι καθόλου και συνέχιζε την προσευχή σου. Εάν λέγεις την ευχή: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό», μη φοβήσαι πλέον τον διάβολο. Διότι δεν μπορεί να ακούει και να υποφέρει την δύναμη του Ονόματος του Χριστού. Βλέπεις;
Υπάρχει έλλειψης εσωτερικού αληθινού βιώματος και όχι λογικής. Θα πρέπει να καταλαβαίνεις σίγουρα αυτά τά θέματα.

Όσον αφορά την ταλάντευση πού είχαν και οι Άγιοι υπάρχει ένας λόγος του Αποστόλου Παύλου πού λέγει: «Μνημονεύετε των ηγουμένων υμών, οιτινες ελάλησαν υμίν τον λόγον τον Θεού, ων αναθεωρούντες την εκβασιν της αναστροφής μιμείσθε την πίστιν» (Έβρ. 13,7). Δηλαδή στο τέλος της ζωής τους τελειοποιήθηκαν και έχουν δυνατό και αληθινό διδακτικό λόγο. Επομένως ημείς πού είμεθα σε μάχη , μας βοηθεί τώρα η Χάρις του Θεού. Μάχη όμως είναι  ολόκληρη η ζωή μας και πειραζόμεθα από τον διάβολο συνεχώς.

Πρέπει να  να προσευχώμεθα μόνον, όταν πειραζώμεθα από τον διιάβολο;Όχι! Πρέπει να προσευχώμεθα και όταν δεν έχουμε  πειρασμούς. Εάν όμως μας πειράζει και αυτό του το επιτρέπει ο Θεός, είναι μία επιπλέον ευκαιρία ν αγωνιστούμε για να λάβουμε στεφάνους και δεν θα μας κυριεύση το δυστυχισμένο αυτό θηρίο (διάβολος).

Έχουμε ανάγκη από μια κατάσταση συνεχούς εσωτερικής εγρηγόρσεως και  τότε η Χάρις του Θεού θα μας βοηθη. Διότι, χωρίς -την Χάρι του Θεού, δεν μπορούμε να σωθούμε. Είναι αδύνατο να σωθείς, όσο και μέγας ασκητής να είσαι, ελπίζοντας στα καλά σου έργα και όχι στην Χάρι του Θεού. ’Άκουσε τι είπε στον άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη ο Χριστός: -<<Κράτησε τον νου σου στον άδη και μην απελπίζεσαι», δηλαδή δεν του είπε ότι θα σωθείς με τά έργα σου. Και ποιος ήτο ο Μέγας Αντώνιος, όλοι γνωρίζουμε. Δεν σώζεται ο άνθρωπος από τά έργα του, αλλά από την Χάρι του Θεού λέγει ο Σωτήρ: «Τά αδύνατα παρ ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ εστί» (Λουκ. 18,27). Τον ρώτησε ο Απόστολος Πέτρος: «Και τί θα κάνουμε, Κύριε, ποιός μπορεί να σωθεί»; (Πρβλ. Ματθ. 19, 25). Συνεπώς δεν μάς σώζουν τά έργα μας, αλλά το έλεος του Θεού, αρκεί εμείς να έχουμε εσωτερική εγρήγορση και προσευχή. Δεν αξίζεις να λάβεις χαρίσματα, παρά μόνο, όταν ζεις με βαθειά εσωτερική ταπείνωση.

Βλέπετε τον άγιο Κήρυκο με την μητέρα του, την αγία = Ιουλίττα, οι όποιοι βασανίσθηκαν από τους ειδωλολάτρες. “ Ο μικρός Κήρυκος έφθανε την μητέρα του μέχρι τά γόνατά της και είπε στον τύραννο: Κι εγώ πιστεύω στον Χριστό. Και ο τύραννος τον κτύπησε με την μπότα του στην κοιλιά, τον πέταξε στον τοίχο και τον σκότωσε επί τόπου. Και συναριθμήθηκε το παιδάκι αυτό στην χορεία των μαρτύρων της πίστεώς μας. Τά Λείψανα αυτού του αγίου νηπίου, τά βαστάζει με ευλάβεια ιερεύς και τά προσκυνούν οι πιστοί χριστιανοί μας.

Βλέπετε ότι μέσα σέ ένα ομολογιακό λόγο κρύβεται η σωτηρία μας; Μια εσωτερική κατάστασης αγάπης για τον Χριστό, έστω με επώδυνο τέλος, έφερε τον άγιο Κήρυκο στην Βασιλεία των ουρανών. Ανέστη ο Χριστός! Είμεθα βαπτισμένοι, έχουμε φύλακα άγγελο, ο Θεός μας διδάσκει: «Ζητείτε και ευρήσετε.,.ή τις εστίν εξ υμών άνθρωπος, ον εάν αίτηση ο υιός αυτού άρτον, μη λίθον επιδώσει αύτω;» (Ματθ. 7, 9). Κι Εγώ δεν θα σάς δώσω άρτο, ολιγόπιστοι Χριστιανοί μου; Αυτή είναι η αδυναμία της πίστεως. Δοκιμάσθε, μη παραιτήσθε από το να ζητήτε! Ανάλογα με το μέτρο της πίστεώς σας.

Μένετε ευχαριστημένοι με τά μικρά δώρα του Δημιουργού σας, μή ζητείτε τά μεγαλύτερα. Γνωρίζει Εκείνος αν είσθε και πότε θα είσθε άξιοι για να σας δώσει τά μεγαλύτερα χαρίσματά Του. Ένα μικρό δώρο πού έχεις, μη το βλέπεις μικρό- είναι αυτό πού σου χρειάζεται.  Αλλά ο άνθρωπος, επειδή έχει απερίσκεπτη επιθυμία και υπερηφάνεια, θέλει σέ μια στιγμή ολόκληρο τον ουρανό! Όχι! όλος ο ουρανός είναι δικός σου, εάν είσαι ταπεινός και βιώνεις μέσα στην καρδιά σου βαθειά την Χάρι του  Αγίου Πνεύματος. Χωρίς την ταπείνωση δεν γίνεται τίποτε. Να το ξέρετε!

Υπάρχει ένα βιβλίο με τίτλο: «Ο Βίος του άγιου Νήφωνος». Αυτόν τον άγιο τον χαρακτηρίζει ιδιαιτέρως η ταπείνωσης. Και τί αποκαλύψεις είχε από τον Θεό, δεν μπορείτε να φαντασθείτε. Στον θάνατό του ήλθαν οι Όσιοι, οι

Μάρτυρες να τον πάρουν, ήλθε ακόμη και ο Σωτήρ. Διότι ο όσιος του είπε: «Κύριε πόσο ευτυχής θα ήμουν να είσαι κι Εσύ στον θάνατό μου»! Τον πήραν από την γη και τον έφεραν όλοι οι Άγιοι με τον Χριστό στην ουράνια κατοικία του.

Όλα αυτά τά έργα τα πραγματοποιεί η ταπείνωσης. Αυτή είναι η μοναδική οδός. Όμως μή πιστεύετε ότι είναι αδύνατον να ζήσετε αυτά τά πράγματα πού είδε και έζησε ο άγιος Νήφων. Όχι! Προσπαθήστε και σεις στο μέτρο των δυνάμεων σας. Ο Χριστός μας λέγει: «Η βασίλεια των ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν…» (Ματθ. 11,12). Σ’ ένα αγώνισμα τρέχουν πολλοί εκείνος όμως πού τρέχει ειλικρινά, δεν τρέχει μάταια. Όποιος πηγαίνει στο αγώνισμα, να μή πιστεύει ότι δεν θα κερδίσει• στο τέλος όλοι κερδίζουν, όσοι έτρεξαν με τιμιότητα, αλλά μόνον μερικοί παίρνουν τά βραβεία.

Υπάρχει το μικρό ποτήρι, το μεγάλο και το μεγαλύτερο. Όλα είναι γεμάτα νερό. Το μικρό ποτήρι δεν στενοχωρείται, διότι δεν χωρεί μέσα του όσο νερό είναι στο μεγαλύτερο ποτήρι. Το μικρό ποτήρι είναι ικανοποιημένο ότι είναι κι αυτό γεμάτο. Ένας στο μέτρο τών δυνάμεών του, έλαβε το βραβείο, πού είναι το μικρό ποτήρι γεμάτο νερό.

Άλλος, αγωνίστηκε περισσότερο και πήρε βραβείο το μεγαλύτερο ποτήρι. Όλα αυτά τά βραβεία εξαρτώνται από την Χάρι πού δίδεται δωρεάν στους ταπεινούς τη καρδία. Ό άνθρωπος πού είναι ειλικρινής και ταπεινός, είναι γεμάτος με το δικό του το ποτήρι. Είναι ευχαριστημένος και δεν βασανίζεται με τον λογισμό του ότι ο άλλος είναι πιο ευχαριστημένος απ’ αυτόν, διότι έχει πιο πολλή Χάρι στο δικό του ποτήρι.

Ακούσατε για τον άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή, τον όποιον αγαπούσε ο Ιησούς. ’Άραγε δεν αγαπούσε ο Ιησούς τούς άλλους Μαθητές; Τούς αγαπούσε, αλλά ο άγιος Ιωάννης είχε μεγαλύτερη δύναμη να εγκολπώνει μέσα του την Αγάπη. Ο Χριστός έπρεπε να τον κρατά πάντα κοντά Του, διότι ήτο ποτήρι πρώτου μεγέθους. Όμως όλους ο Χριστός τούς αγαπούσε και όλοι ήσαν γεμάτοι, έκαστος κατά το μέτρο της δυνάμεως της αγάπης του προς αυτόν. Και τότε δεν δικαιολογείται η ταλαίπωρη ζήλια μεταξύ τους. Διότι έχει διαπιστωθεί ότι ουδέποτε σέ ταλαιπωρεί κάποιος πού έχει ασθενέστερο πνευματικό βίωμα από σένα στη ζωή του. Ακόμη και μεταξύ των λαϊκών και μοναχών. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει για τον μοναχισμό, ότι αυτός είναι ο δρόμος προς τον όποιο πρέπει να φθάσουν όλοι ως προς τα βιώματά του. “Όλοι δεν μπορούν να υπάγουν στο μοναστήρι. Δεν πειράζει. Παραμένουν εκεί πού ευρίσκονται και ανάλογα με τον αγώνα τους, φθάνουν στην τελειότητα. Γεμίζουν το δικό τους ποτήρι με θεία Χάρι. Δεν σώζονται μόνον οι μοναχοί. Αυτοί προσπαθούν να εφαρμόσουν τον υψηλό λόγο πού είναι η κορυφή της Γραφής: «εάν θέλης τέλειος είναι…» (Ματθ. 19, 21).

Οπότε αυτοί είναι προσκαλεσμένοι για αυτήν την ζωή. Διότι οι εντολές είναι εντολές πού σέ σώζουν και είναι και ευαγγελικές συμβουλές πού σέ προσκαλούν σέ μια τελειότερη ζωή. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος πού έχει γυναίκα δεν σώζεται. Όποιος σώζεται είναι μακάριος, είναι άγγελος. Αλλά υπάρχουν ουρανοί και ουρανοί, τόποι και τόποι. Υπάρχουν τέλειοι άγιοι, όπως ο Μέγας Αντώνιος, ο Ιωάννης ό Χρυσόστομος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και οι μαθητές τους δεν είναι μακάριοι, οι όποιοι κι αυτοί σώθηκαν διότι όποιος σώζεται είναι ένας άγγελος.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ «ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ» ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ

συγκλονιστική ορθόδοξη ομιλία από τον Πατήρ Αθανάσιο Μυτιληναίο

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

(1927 – 2006),

Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» καί «Ἁγίου Δημητρίου» Στομίου Λαρίσης.

Σύντομη βιογραφία

    Τήν 23ην Μαΐου 2006 ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (Κομνηνείου) Κισσάβου πατήρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μετά μακράν δοκιμασίαν τῆς ὑγείας του καί ἄγων τό 79ον ἔτος τῆς ἡλικίας του. Ἐγεννήθη εἰς τήν Κηφισιάν τό 1927 ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς, τόν Γεώργιον καί τήν Εὐφροσύνην, οἱ ὁποῖοι διεκρίνοντο διά τήν πίστιν των εἰς τόν Τριαδικόν Θεόν, τήν ἀγάπην πρός τόν πλησίον, τήν τιμιότητα, τήν μεγάλην ἐργατικότητα καί ἐν γένει εἰς τήν χριστιανικήν βιοτήν καί τό ἦθος. Ὀλιγογράμματοι καί οἱ δύο, ὅμως πλούσιοι εἰς πνευματικότητα, ἀνέθρεψαν τά τέκνα των Γραμματικήν καί Ἀθανάσιον μετά ἐπιμελείας καί ὑπευθυνότητος. Τοῦτο ἀπετυπώθη εἰς τήν ζωήν τῶν τέκνων των, κατά τήν πορείαν τοῦ βίου των.

    Ὁ πατήρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἐκ μικρᾶς ἡλικίας ἔδειξε τάς ἀπαρχάς τῆς Ἱερατικῆς του κλίσεως μαζί μέ ἄλλας κλίσεις πρός τήν τέχνην καί τήν ἐπιστήμην τῆς συγχρόνου τεχνολογίας. Τελικῶς ὑπερίσχυσεν ἡ πρός τόν Θεόν ἀφιέρωσις. Τό 1960, ὅταν ἐξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης ὁ ἐφημέριος τῆς ἐνορίας του πατήρ Ἰάκωβος Σχίζας, τόν ἠκολούθησεν εἰς τήν Λάρισαν καί ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐκάρη Μοναχός, ἀκολούθως δέ ἱερεύς. Ἔτσι, μίαν δεκαετίαν εἰργάσθη ὡς βοηθός ἱεροκήρυκος εἰς τήν Λάρισαν, διαπρέψας εἰς τόν κηρυττόμενον εὐαγγελικόν λόγον καί τήν πνευματικήν καθοδήγησιν τοῦ λαοῦ τοῦ θεοῦ.

     Ἀπό τό 1970 ἀπεσύρθη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς μετανοίας του, χωρίς νά παύση τό κηρυκτικόν ἔργον του ἐν Λαρίσῃ καί Θεσσαλίᾳ. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἐργώδους προσπαθείας του ἦτο ἡ προσέλκυσις νέων εὐσεβῶν εἰς τόν Μοναχισμόν καί τήν ἱερωσύνην καί τήν δημιουργίαν ἀδελφότητος, ἡ ὁποία διέλαμψε μέ τό ἦθος καί τήν πίστιν της κατά τόν ἀκολουθήσαντα χρόνον μέχρι τῆς σήμερον. Ὁ πατήρ Ἀθανάσιος ἠναλώθη εἰς τό ἔργον τῆς στηρίξεως τῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας, τήν χειραγώγησιν τῆς νεότητος, τήν ἀνάπτυξιν ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως εἰς τόν λαόν καί μορφώσεως αὐτοῦ διά τῆς προσφορᾶς πλουσίου τοῦ θείου λόγου. Αὐτήν τήν στιγμήν κυκλοφοροῦν δύο χιλιάδες ὁμιλίαι του μέ ἑρμηνείαν βιβλίων τῆς Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Χρονικῶς ὑπερβαίνουν τά 35 ἔτη ἀναπτύξεως τά ἐν λόγῳ ἱερά κείμενα.

    Ἡ χαρισματική δύναμις τῶν κηρυγμάτων του ἔφερε τόσους εἰς μετάνοιαν καί ἐπίγνωσιν τῆς ἐν Χριστῷ Ἀληθείας, ὥστε νά ὑπερβῆ ἡ περί τούτου φήμη τόν τόπον τῆς Θεσσαλίας. Αἱ ὁμιλίαι του ἐστάλησαν κατά χιλιάδας εἰς Ἀνατολήν καί Δύσιν καί εἶναι περιζήτητος αὐτήν τήν στιγμήν. Ἠγάπησεν ὁ πατήρ Ἀθανάσιος τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν καί τήν ζῶσαν εἰκόνα Του, τόν ἄνθρωπον, τόσον, ὥστε νά μή φεισθῇ τήν ὑγείαν του καί αὐτήν τήν ζωήν. Πράγματι, ὅταν νέος ἔφευγε διά τόν τόπον, ὅπου τόν ἐκάλεσεν ὁ Θεός, εἶπε: πηγαίνω ἐκεῖ εἰς τήν Λάρισαν νά διακονήσω τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, δηλ. νά πεθάνω. Αὐτό ἐξηγεῖ καί τήν μεγάλην ἀγάπην τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ πρός τόν πνευματικόν του πατέρα Ἀθανάσιον. Λαόν, ὁ ὁποῖος ἐξεχύθη εἰς τάς πλαγιάς τοῦ Κισσάβου καί τόν περίβολον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κομνηνείου, διά νά κυκλώση τό ἱερόν σκήνωμά του, νά τό κατασπαστῇ καί τοῦ ἀντιπροσφέρῃ τά δάκρυα τῆς χαρμολύπης του, πρός τόν εὐεργέτην του καί ἱκέτην πρός τόν Θεόν ὑπέρ τῆς σωτηρίας του. Πάτερ Ἀθανάσιε, φρούρει ἄνωθεν τόν πιστόν λαόν καί εὔχου ὑπέρ αὐτοῦ ἀγωνιζομένου.

Μαρτυρίες για τον άγιο Φιλούμενο τον Κύπριο

Βίος Αγίου Φιλουμένου (1913-1979), τιμάται 29 Νοεμβρίου

Ο Άγιος Φιλούμενος, κατά κόσμον Σοφοκλής Ορουντιώτης, ήταν γέννημα και θρέμμα της αγιοτόκου νήσου Κύπρου. Γεννήθηκε στις 15 του Οκτώβρη του έτους 1913 στην ενορία του Αγίου Σάββα στη Λευκωσία. Η καταγωγή του όμως ήταν από το χωριό της επισκοπής Μόρφου, Ορούντα. Γόνος ευλαβών γονέων –του Γεωργίου και της Μαγδαληνής Χασάπη- και «υποτακτικός» της ευλογημένης γιαγιάς του Αλεξάνδρας, ο Άγιος Φιλούμενος μυήθηκε από πολύ νωρίς σ’ ένα μοναχικό τυπικό ζωής. Παιδιόθεν έμαθε να προσεύχεται, να νηστεύει, να εκκλησιάζεται και να μελετά την Αγία Γραφή και τα συναξάρια με τους βίους των Αγίων. Ιδιαίτερα του άρεσε να διαβάζει το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου, του οποίου η βιοτή τόσο τον είχε θέλξει, ώστε άναψε μέσα του έντονη η επιθυμία να αναχωρήσει εκ του κόσμου για να ζήσει την κατά Θεό μοναχική ζωή. Έτσι, το Καλοκαίρι του 1927 εγκατέλειψε, μαζί με τον αδελφό του Αλέξανδρο (τον μετέπειτα ιερομόναχο Ελπίδιο), το πατρικό του σπίτι και πήγε στο Σταυροβούνι όπου παρέμεινε για 5 χρόνια υποτασσόμενος «εν παντί» στον τότε ηγούμενο, μοναχό Βαρνάβα. Το 1934 -Θεού τη νεύση- αναχώρησε, μαζί με τον αδελφό του, από τη Μονή  του Σταυροβουνιού και μετέβη στα Ιεροσόλυμα για να εγγραφεί στο Γυμνάσιο του εκεί Πατριαρχείου.Στον τρίτο χρόνο φοίτησής του στο Γυμνάσιο εκάρη μοναχός, από τον τότε Πατριάρχη Τιμόθεο Θέμελη και λίγους μήνες μετά χειροτονήθηκε διάκονος. Το 1943 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και έξι χρόνια αργότερα έλαβε και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Αποφοιτώντας από τη Σχολή του Πατριαρχείου ο Άγιος Φιλούμενος, παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα όπου υπηρέτησε, ως μέλος της Αγιοταφικής αδελφότητας, για 45 συνεχή χρόνια. Σ’ αυτά τα χρόνια διορίστηκε ως ηγούμενος σε διάφορα προσκυνήματα –στην Τιβεριάδα, στην Ιόππη, στη Μονή του Αρχαγγέλου, στη Ραμάλλα, στον Αββά Θεοδόσιο, στον Προφήτη Ηλία, στο Φρέαρ του Ιακώβ- απ’ όπου διακόνησε με πολλή αγάπη και πόνο το εκάστοτε ποίμνιό του. Ο κόσμος, και κυρίως οι απλοί άνθρωποι με τους οποίους συναναστρεφόταν καθημερινά, στηρίζοντάς τους πνευματικά και υλικά, τον αγαπούσαν και τον σέβονταν. Πολλοί μάλιστα τον ευλαβούνταν από τον καιρό που ήταν εν ζωή, αφού από πολύ νωρίς απέκτησε τη φήμη ενός εξαιρετικού ιερομονάχου και πνευματικού. Η ζωή του ήταν απλή και ταπεινή – σύμφωνη, όσο ήταν δυνατόν, με το αυστηρό μοναχικό τυπικό που ως παρακαταθήκη παρέλαβε από τους πρώτους πνευματικούς του πατέρες στο Σταυροβούνι. Ο ίδιος ήταν πολύ αυστηρός νηστευτής –συνήθως έτρωγε ελάχιστα και χωρίς να έχει απαιτήσεις για το είδος του φαγητού. Το ίδιο αυστηρός ήταν και στο θέμα της προσευχής και της τέλεσης των ακολουθιών (Στις ακολουθίες ήθελε το τυπικό και η εκκλησιαστική τάξη να τηρείται με πολλή ακρίβεια). Αγαπούσε τη μελέτη –γι’ αυτό και ήταν καλά καταρτισμένος θεολογικά- και του άρεσε να διηγείται κομμάτια από τα βιβλία που διάβαζε στους προσκυνητές που τον επισκέπτονταν. Πολλές φορές του είχαν προτείνει να φύγει από τα Ιεροσόλυμα για να σπουδάσει και επιστρέφοντας να ανεβεί σε μια ψηλότερη εκκλησιαστική τάξη. Ο Άγιος όμως πάντοτε αρνιόταν, αφού η μόνη του φιλοδοξία ήταν να αντιπροσωπεύει καλά το Μοναστήρι στα ηγουμενεία που διοριζόταν, όντας ένας σωστός μοναχός. Το τελευταίο προσκύνημα στο οποίο διορίστηκε ήταν στο Φρέαρ του Ιακώβ. Εκεί είχε να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες γιατί συχνά τον επισκέπτονταν φανατικοί Σιωνιστές απαιτώντας να αφαιρέσει τις εικόνες και το Σταυρό από το ναό. Πολλές φορές μάλιστα τον απειλούσαν ότι θα τον σκότωναν αν δεν έφευγε από το προσκύνημα, αλλά αυτός είχε πάρει την απόφαση να παραμείνει εκεί ό,τι και αν συνέβαινε. Το απόγευμα της 29ης Νοεμβρίου του 1979, μέρα που η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου μάρτυρος Φιλουμένου –του εν Αγκύρα μαρτυρήσαντος εν έτη 270- «άγνωστοι» εισήλθαν στο Φρέαρ του Ιακώβ και επιτέθηκαν στον Άγιο. Τον σκότωσαν κτυπώντας τον με τσεκούρι στο πρόσωπο, στα χέρια και στα πόδια. Στη συνέχεια βεβήλωσαν την εκκλησία, ενώ φεύγοντας έριξαν  και μια χειροβομβίδα καταστρέφοντας το χώρο σχεδόν ολοσχερώς. Το σκήνωμα του Αγίου μεταφέρθηκε για νεκροψία στο Τελ Αβίβ και παρόλο που οι αρχές το έδωσαν στους πατέρες του Πατριαρχείου μετά από 5 μέρες, δεν παρουσίαζε νεκρική ακαμψία αλλά ήταν μαλακό και ευλύγιστο σαν να ήταν εν ζωή. Η κηδεία έγινε στο ναό της Αγίας Θέκλας (στις 4 Δεκεμβρίου του 1979), παρόντων των Αγιοταφιτών πατέρων, συγγενών του Αγίου και πλήθους κόσμου, όχι μόνο ορθοδόξων αλλά και ετεροδόξων και μουσουλμάνων. Λίγο αργότερα έγινε και η ταφή του μάρτυρος στο κοιμητήριο της Αγιοταφικής αδελφότητας στην Αγία Σιών. Τέσσερα περίπου χρόνια μετά το θάνατο του Αγίου Φιλουμένου, στις 30 Νοεμβρίου του 1983, πάρθηκε η απόφαση από το Πατριαρχείο να γίνει η ανακομιδή των οστών του. Όσοι ήταν παρόντες όμως βρέθηκαν μπροστά σε ένα θαυμαστό γεγονός: όταν ανοίχτηκε ο τάφος το σώμα του μάρτυρος ήταν άφθορο και ευωδιάζων, ως άνωθεν επισφράγιση της ένταξής του «εν σκηναίς Αγίων». Στη συνέχεια ξανακλείστηκε ο τάφος και άνοιξε ξανά στις 26 Δεκεμβρίου του 1984. Το σκήνωμά του Αγίου βρέθηκε και πάλι να ευωδιάζει και να διατηρεί μερική αφθαρσία. Τότε, οι Αγιοταφίτες το τοποθέτησαν στο Ιερό Βήμα του ναού της Αγίας Σιών. Στις μέρες μας έχει ολοκληρωθεί στον τόπο μαρτυρίου του Αγίου περικαλλής τρίκλιτος ναός, του οποίου το ένα κλίτος  είναι αφιερωμένο στον Άγιο Φιλούμενο. Εκεί μεταφέρθηκε το 2008 και το σκήνωμά του. Σ’ αυτό προστρέχουν και πολλοί που ευλαβούνται τον Άγιο –όχι μόνο ορθόδοξοι αλλά και άραβες ακόμη και ετερόδοξοι- ζητώντας τις προς τον Κύριο πρεσβείες του.  Στις  29 Νοεμβρίου του 2009 έχει γίνει από τη Σύνοδο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων η επίσημη Αγιοκατάταξη του Αγίου.