Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου

Ἕτοιμοι γιὰ θάνατο!

«Ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» (Μᾶρκ. 8,34)

Ἕτοιμοι γιὰ θάνατο!

«Ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» (Μᾶρκ. 8,34)

ὉἸησοῦς, ἀγαπητοί μου, δὲν στρατολο- γεῖ ὀπαδοὺς διὰ τῆς βίας. Μολονότι πε

- ρισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον αὐτὸς θὰ εἶχε τὸ δικαίωμα καὶ τὴν ἀξίωσι νὰ ἀπαιτήσῃ, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τοὺς ὁποίους δημιούργησε καὶ ἔ- φερε στὴν ὕπαρξι, νὰ ὑποταχθοῦν στὸ θέλη- μα καὶ τὸ κέλευσμά του καὶ νὰ προσέλθουν νὰ καταταχθοῦν στὸ στράτευμά του, ἐν τού- τοις ἀφήνει τὸν καθένα ἐλεύθερο νὰ κάνῃ μόνος του τὴν ἐπιλογή, νὰ πάρῃ τὴν ἀπόφα- σι ποὺ κρίνει σωστὴ καὶ νὰ πῇ ἂν θέλῃ νὰ γίνῃ ἀκόλουθος καὶ ὑπήκοός του. «Ὅστις θέλει», λέει, «ὀπίσω μου ἐλθεῖν»(Μᾶρκ. 8,34). Τὸ εἶπε τότε στοὺς μαθητάς του, τὸ εἶπε σὲ ὅλο τὸν ὄχλο ποὺ τὸν περιστοίχιζε τὴ στιγμὴ ἐκείνη, τὸ λέ- ει καὶ σ᾽ ἐμᾶς σήμερα.

Εἴμαστε λοιπὸν ἐλεύθεροι νὰ ποῦμε ποιά ἀπὸ τὶς δύο σημαῖες διαλέγουμε – γιατὶ δὲν ὑπάρχει τρίτη· ἔχουμε μπροστά μας ἢ τὴ ση- μαία τοῦ Χριστοῦ ἢ τὴ σημαία τοῦ σατανᾶ καὶ τοῦ δαιμονικοῦ κόσμου. Ἀλλ᾿ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ θεία χάρις θὰ μᾶς φωτίσῃ νὰ πάρουμε τὴ σημαία τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἐκλέξουμε τὸ δικό του δρόμο, στὸ ἑξῆς ὀφείλουμε σὲ ὅλη μας τὴ ζωὴ νὰ ἐφαρμόζουμε τὸ δικό του πρό- γραμμα, τὸ πρόγραμμα ποὺ αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς συνέταξε καὶ τὸ ὁποῖο ἰσχύει γιὰ ὅλα τὰ παιδιά του, γιὰ ὅλους τοὺς ἀκο- λούθους του

Καὶ τὸ πρόγραμμα τοῦ Χριστοῦ τί προβλέ- πει; Τὸ εἶπε ὁ ἴδιος· «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀρά- τω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (ἔ.ἀ.). Ἀπαιτεῖ λοιπὸν τρία πράγματα. Πρῶτον, νὰ μισήσουμε τὴν ἁμαρτία, τῆς ὁποίας τὸ φαρ- μακερὸ κεντρὶ καὶ ἡ πικρὴ ῥίζα βρίσκονται μέσα στὴν καρδιά μας (αὐτὸ σημαίνει τὸ «ἀ- παρνησάσθω ἑαυτόν»). Δεύτερον, νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ θάνατο (αὐτὴ τὴν ἔννοια ἔχει τὸ«ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ»). Καὶ τρίτον, νὰ βαδίζουμε μὲ εὐλαβικὴ ὑπακοὴ ἐπάνω στὰ ἴ- χνη τῆς δικῆς του ἁγίας ζωῆς (αὐτὸ σημαίνει τὸ «ἀκολουθείτω μοι»).

Σὲ ἕνα σύντομο κήρυγμα δὲν προλαβαί- νουμε ν᾽ ἀναπτύξουμε καὶ τὰ τρία αὐτὰ ση- μαντικὰ μέρη τοῦ προγράμματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀφήνοντας λοιπὸν τὸ πρῶτο καὶ τὸ τρίτο μέ- ρος, καὶ μέσα στὸν χρόνο ποὺ διαθέτουμε, θὰ στρέψουμε τὴν προσοχή μας στὸ δεύτερο. Ἡ δεύτερη ἀπαίτησι τοῦ Χριστοῦ, τὸ «ἀράτω τὸν σταυρὸν αὑτοῦ», βρίσκεται, ὅπως βλέ- πουμε, ἀνάμεσα στὶς δύο ἄλλες ἀπαιτήσεις του, τὴν πρώτη καὶ τὴν τρίτη, καὶ τρόπον τινὰ τὶς ὑποβαστάζει καὶ τὶς ἐνισχύει. Αὐτὴν θὰ προσπαθήσουμε ν᾿ ἀναπτύξουμε σ᾽ αὐτὸ τὸ σύντομο κήρυγμά μας ἐπὶ τοῦ εὐαγγελίου.

* * *

«Ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ». Ὁ ἀκόλου- θος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, πρέ- πει νὰ σηκώσῃ τὸν σταυρό του

Ὁ τίμιος σταυρός, ἐπάνω στὸν ὁποῖο θυ- σιάστηκε χάριν τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου ὁ «ἀρχηγὸς τῆς πίστεώς» μας (Ἑβρ. 12,2), εἶνε τὸ σύμβολο τῆς ὑπερτάτης θυσίας. Συμβολίζει καὶ ἐκφράζει τὴν μεγαλύτερη καὶ μοναδικὴ θυσία, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία μας.

Ὅσοι λοιπὸν τιμοῦν καὶ ἀσπάζονται αὐτὴ τὴν ἄμωμη καὶ ἀκήρατη θυσία, αὐτοὶ ἑλκύον- ται καὶ οἱ ἴδιοι ἀπὸ τὴ χάρι της, συγκινοῦνται ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο της. Ἐξοικειώνονται μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ σταυροῦ, αἰσθάνονται ἀλληλέγ- γυοι μ᾽ αὐτό, ξεπερνοῦν τὸν φόβο τῆς κακο- παθείας καὶ τοῦ θανάτου. Γι᾽ αὐτὸ καὶ φιλοτι- μοῦνται, ὅπως ὁ ἀπόστολος Παῦλος, νὰ «ἀν- ταναπληροῦν τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ»(Κολ. 1,24), ν᾽ ἀναπληρώνουν στὴν καθη- μερινὴ ζωή τους ὅσα θὰ πάθαινε ὁ Χριστὸς ἂν ἦταν ἀκόμη ἐπάνω στὴ γῆ σωματικῶς.

. Ὁ πόθος καὶ ἡ λαχτάρα τους τοὺς ἐμπνέει νὰ ἐ- πιθυμοῦν «τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶ- ναι», νὰ πεθάνουν γιὰ νὰ βρεθοῦν μιὰ ὥρα γρηγορώτερα κοντὰ στὸ Χριστό (Φιλ. 1,23). Φτά- νουν ἀτρόμητοι στὸ σημεῖο νὰ κινδυνεύουν καὶ ν᾽ «ἀποθνῄσκουν καθ᾽ ἡμέραν», νὰ πεθαί- νουν καθημερινῶς (Α΄ Κορ. 15,31)

Μὲ ἄλλα λόγια λοιπὸν κ᾽ ἐμεῖς, ἐφ᾿ ὅσον μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ καταταχθήκαμε στὸ στρά- τευμα τοῦ Κυρίου, πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ τὰ πάντα· ἕτοιμοι νὰ θυσιάσουμε ὄχι μόνο ἀναπαύσεις καὶ τιμὲς καὶ δόξες καὶ πλούτη, ἀλλὰ κι αὐτὴ τὴ ζωή μας ἀκόμη· ἕτοιμοι γιὰ πόλεμο, ἕτοιμοι γιὰ θάνατο. Ἂς λέμε κ᾽ ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν ψαλμῳδὸ καὶ τὸν ἀπόστολο· Γιὰ σένα, Κύριε, πεθαίνουμε κάθε μέρα, μᾶς ἔχουν σὰν τὰ πρόβατα ποὺ πᾶνε γιὰ σφαγή· «ἐλογί- σθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς»(Ψαλμ. 43,23=῾Ρωμ. 8,36)

Τὸ στράτευμα τοῦ Κυρίου δὲν ἔχει προορι- σμὸ νὰ ἀδρανῇ, νὰ διασκεδάζῃ καὶ νὰ κοιμᾶ- ται. Πρόκειται νὰ περάσῃ μέσα ἀπὸ χῶρες ἐ- χθρικές, ἀνάμεσα ἀπὸ «λύκους»(Ματθ. 10,16. Λουκ. 10,3). Θὰ ὑποχρεωθῇ νὰ δίνῃ μάχες, νὰ γκρεμίζῃ τὰ ὀχυρώματα τοῦ σατανᾶ, νὰ συγκρούεται μὲ τοὺς ἀντιχρίστους, νὰ προχωρῇ πάντα μπρός

Πῶς ὅμως θὰ γίνουν ὅλα αὐτά, ἂν οἱ στρα- τιῶτες τοῦ Κυρίου εἶνε δειλοί; Ὁ δειλὸς στρα- τιώτης ὄχι μόνο ὁ ἴδιος κινδυνεύει νὰ συλλη- φθῇ ἀπὸ τὸν ἐχθρό, ἀλλὰ γίνεται καὶ πρόσ- κομμα καὶ ἐμπόδιο στοὺς συμπολεμιστάς του· διότι καὶ ἕνας μόνο νὰ δειλιάζῃ, προκαλεῖ τὸν πανικὸ καὶ στοὺς ἄλλους. Ἔτσι καὶ ὁ δειλὸς Χριστιανός, αὐτὸς ποὺ τρέμει μπροστὰ στὶς θυσίες· καὶ ὁ ἴδιος θὰ κινδυνεύσῃ τὸν ἔσχατο κίνδυνο, νὰ χάσῃ δηλαδὴ τὴν ψυχή του καὶ νὰ γίνῃ αἰχμάλωτος τοῦ σατανᾶ, ἀλλὰ καὶ πρόσ- κομμα στὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας καὶ ἄλλων ἀ- δελφῶν του θὰ γίνῃ, διότι ἡ δειλή του στάσι σὲ ζητήματα πίστεως καὶ ἠθικῆς θὰ ἐπηρεάσῃ καὶ θ᾿ ἀπογοητεύσῃ πολλούς

Γι᾽ αὐτὸ χρειάζεται νὰ πάρῃ ἡρωικὴ ἀπό- φασι καὶ νὰ πῇ· Θὰ πεθάνω στὸ πεδίο τῆς μά- χης τοῦ Χριστοῦ. Δὲν θ᾿ ἀρνηθῶ τὴν πίστι μου, δὲν θὰ παραβῶ τὸ καθῆκον μου, δὲν θὰ κατα- πατήσω τὴν ἠθικὴ τοῦ Εὐαγγελίου, ἔστω καὶ ἂν οἱ ἀντίπαλοί μου (ὁ κόσμος, ἡ ἁμαρτία, ὁ σα- τανᾶς) μοῦ δείχνουν ἕνα σταυρό, ἐπάνω στὸν ὁποῖο πρέπει κ᾽ ἐγὼ ν᾿ ἀφήσω, ὅπως ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, τὴν τελευταία μου ἀναπνοή

Αὐτὴ τὴν ἀπόφασι πρέπει νὰ πάρῃ κάθε Χριστιανός, ἂν θέλῃ νὰ εὐαρεστήσῃ στὸν ἀρ- χηγὸ τῆς στρατιᾶς, τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἐὰν ἔνας ἐπίγειος βασιλιᾶς τιμᾷ τοὺς γενναίους στρατιῶτες του μὲ παράσημα, καὶ ὁ Κύριος θὰ τιμήσῃ τοὺς ἀνδρείους Χριστιανοὺς «μετὰ δόξης αἰωνίου»(Β΄ Τιμ. 2,10), γιατὶ ἀναδείχθηκαν «πι- στοὶ ἄχρι θανάτου» καὶ ἀξίζουν νὰ τοὺς δώσῃ «τὸν στέφανον τῆς (αἰωνίου) ζωῆς» (Ἀπ. 2,10). Ἄ- κουσαν καὶ ἐκτέλεσαν τὴν προσταγὴ τοῦ Κυ- ρίου «ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» καὶ «Γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου καὶ δώσω σοι τὸν στέ- φανον τῆς ζωῆς»

Ὅποιος φθάνει μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ στὴν ἀπόφασι αὐτή, αὐτὸς ἔχει ξεπεράσει κάθε ἄλλο ἐμπόδιο. Ἐκεῖνος ποὺ πῆρε τὴν ἀπόφα- σι, χάριν τῆς πίστεως καὶ τῆς ἠθικῆς τοῦ Εὐ- αγγελίου, νὰ θυσιάσῃ –ἂν παραστῇ ἀνάγκη– καὶ αὐτὴ τὴ ζωή του, αὐτὸς ὁ Χριστιανὸς θὰ ἔχῃ πάντοτε εἰρήνη στὴν ψυχὴ καὶ θὰ βαδίζῃ ἀτάραχος τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου. Καὶ πῶς ὄχι; Ἀφοῦ ἀποφάσισε νὰ θυσιάσῃ τὴ ζωή του, τὸ πολυτιμότερο ἀπὸ τὰ ἐπίγεια ἀγαθά, τί ἔχει πλέον νὰ φοβηθῇ; Αὐτὸς ποὺ μπορεῖ καὶ πε- ριφρονεῖ τὸν μεγαλύτερο ἐχθρὸ τῆς ζωῆς, τὸν θάνατο, πῶς δὲν θὰ περιφρονήσῃ εὔκο- λα καὶ τοὺς μικρότερους ἐχθροὺς τῆς ζωῆς του, τὶς θλίψεις καὶ τὶς ποικίλες στενοχώριες; Ὅποιος ἔχει τὴ δύναμι νὰ θυσιάζῃ τὸ μεγα- λύτερο κεφάλαιο πῶς δὲν θὰ θυσιάσῃ σὲ δε- δομένη στιγμὴ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα ποσά; Ὁ στρατιώτης ποὺ πέφτει μὲ θάρρος στὴ φωτιὰ τοῦ θανάτου κ᾽ εἶνε ἕτοιμος γιὰ τὴν τιμὴ τῆς πατρίδος καὶ τὸ αἷμα του νὰ χύσῃ, πῶς δὲν θὰ ὑποφέρῃ εὐκολώτερα κάθε ἄλλη κακουχία τοῦ πολέμου;

* * *

Νά λοιπόν, ἀγαπητοί μου, γιατί κάνω σήμε- ρα αὐτὸ τὸ τολμηρὸ κήρυγμα. Ἡ ἀπόφασι νὰ πεθάνουμε γιὰ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου θὰ μᾶς κάνῃ βράχους ἀκλόνητους σὲ κάθε πειρα- σμό. Μένοντας σταθεροὶ στὶς χριστιανικές μας ἀρχὲς καὶ πεποιθήσεις, θ᾽ ἀντικρύζουμε ἄφοβα κάθε ἄλλο κίνδυνο. Ἕτοιμοι γιὰ τὸ θά- νατο, ἕτοιμοι γιὰ σφαγή, θὰ εἴμαστε συγχρό- νως ἕτοιμοι καὶ γιὰ κάθε ἄλλη μικρότερη θυ- σία ποὺ θὰ ζητήσῃ ἀπὸ μᾶς ὁ Χριστός. Ἂν εἴ- μαστε κοντὰ στὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χρι- στόν, θὰ διατελοῦμε δὲ διαρκῆ ἐπιστράτευσι

Πεθαίνοντας κάθε μέρα καὶ στιγμὴ γιὰ τὸν γλυκύτατο Κύριό μας καὶ συνοδεύοντάς τον στὸ δρόμο τοῦ σταυροῦ του, θὰ ἔχουμε τὴν ἐλπίδα νὰ γίνουμε μέτοχοι καὶ τῆς αἰωνίου του δόξης καὶ χαρᾶς.

ου δόξης καὶ χαρᾶς. Ἀδελφοί μου! Ἂς παρακαλέσουμε τὸν Κύ- ριο νὰ μᾶς φωτίσῃ, γιὰ νὰ λάβουμε τὴν ἡρω- ικὴ ἀπόφασι καὶ νὰ ἐκτελέσουμε κ᾽ ἐμεῖς τὴν ἐντολή του «ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ».

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος 

Ἄρθρο ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός» (Μεσολόγγι, φ. 220/11-9-1939, σ. 97). Μεταγλώττισις καὶ μικρὴ ἐπέκτασις 

19-8-2016.